Gaby’s leven verliep niet vlekkeloos. Als kind klopte ze regelmatig voor hulp en een luisterend oor aan bij haar ouders en leraren op school. Helaas tevergeefs. En dus ging ze er zelf ook in geloven dat haar gevoel niet klopte en niet belangrijk was. Al vanaf haar achtste had Gaby een doodswens. Later in haar leven weerhield haar trots haar om hulp te vragen. Na het zoveelste ontslag raakte ze in een burn-out. Pas toen het echt niet meer ging, maakte Gaby een afspraak bij haar huisarts.
Haar huisarts schreef haar een antidepressivum voor. Helaas kreeg ze last van bijwerkingen zoals een verhoogde hartslag. Gaby daarover: “Inmiddels heb ik ontdekt dat het lichaam het verschil niet kent tussen positieve en negatieve spanning. Dus als je al angstig bent en je hartslag raakt verhoogd, dan wordt je gevoel van onveiligheid alleen maar versterkt. Nu weet ik dat je daar zelf heel veel invloed op kunt hebben. Neem het voorbeeld dat je enorm zenuwachtig bent voor een presentatie. In plaats van zitten te denken dat je zenuwachtig en bang bent, kun je beter in jezelf herhalen: YESSS, ik heb er zin in!!! Je zult dan merken dat als je zover bent, het echt supergoed gaat.”
Destijds wist Gaby helaas nog niet dat die verhoogde hartslag een bijwerking van haar medicijnen was. Ze werd panisch bang voor mannen en kreeg pleinvrees. Na verloop van tijd werd ze met spoed binnen gebracht voor opname bij een GGZ-instelling. Ze moest eigenlijk worden opgenomen, maar omdat ze niet zonder haar hond kon, werd besloten haar intensief wekelijks thuis te begeleiden. Tijdens de behandeling die volgde, mocht Gaby gelukkig haar hond mee nemen. Zonder hond kon ze de deur niet uit. Gaby vindt dat er weinig oog was voor wat ze echt nodig had. Ze ervoer tijdens de behandeling veel druk. “Ik moest bijvoorbeeld leren om zonder mijn hond naar de behandelafspraken te komen. Terwijl een uur reizen met de bus alleen al veel impact heeft op iemand met pleinvrees! Zie het als een duikplank in het zwembad. Een duikplank heeft 4 hoogtes. Vraag iemand die bang is, niet meteen om van het hoogste niveau te springen, maar doe dat in stapjes.” Haar herstel schrijft Gaby dan ook vooral toe aan haar interne drive om dingen zelf uit te zoeken en te regelen.
Gaby vindt het jammer dat er in de hulpverlening zoveel focus ligt op wat er ‘mis’ is met iemand. “Door mijn hulpverleners werd me jarenlang wekelijks gevraagd: ‘En, hoe was je week?’ Die week was niet goed geweest natuurlijk, ik voelde me immers ellendig en het ging niet goed met me.” Achteraf verbaast het Gaby dat er iedere week weer opnieuw werd gevraagd naar het verleden, naar de voorbije week: “Wat hebben de wereld en ikzelf eraan dat ik vertel wat ik allemaal heb meegemaakt? Dat is verleden tijd en is niet meer te herstellen. Ik kijk liever vooruit, naar de toekomst”, aldus Gaby. “Niemand vroeg me waar ik naartoe wilde, wat ik weer wilde kunnen of wat ik wilde bereiken. Er werd niet gevraagd naar de doelen in mijn leven. Er werd gekeken naar wat er ‘mis’ was met me.” Ze had dan ook grote moeite met de vele vragenlijsten die ze in de GGZ moest invullen. “Ik had het gevoel dat ik op een simplistische manier in een hokje ondergebracht moest worden. Alle vragenlijsten waren er op gericht mijn klachten onder een bepaalde stoornis onder te brengen. Die vragenlijsten zouden veel gerichter moeten kijken naar wie ik als mens ben. Naar wat mijn sterke en minder sterke punten zijn. Op het moment dat je je bewust bent van je sterke punten en valkuilen, kun je daarmee aan de slag.”
“Vraag de cliënt gericht: waar loop je tegen aan, wat heb je nodig om daarmee om te gaan, wat vind je belangrijk in je leven, wat kun je wél? Je hebt verschillende tools nodig om te herstellen. Maatwerk is heel belangrijk. Het is niet one size fits all. Geef iemand niet enkel een hamer, maar een hele gereedschapskist om te herstellen. Laat de cliënt bovendien zelf uitzoeken wat hij of zij wil bereiken in het leven. Ik ben ervan overtuigd dat je alles kunt bereiken wat je maar wil. Met klagen kom je nergens. Het is belangrijk om bewust te zijn van je eigen gedrag. Wat helpt je om vooruit te komen en wat niet?”
Gaby geeft een aantal voorbeelden: “Ik ben heel loyaal, maar heb ontdekt dat ik lang niet altijd even loyaal naar mezelf ben. Ik ben een doorpakker. Ik ga niet bij de pakken neer zitten. Dat doorzettingsvermogen heeft me uiteindelijk heel erg geholpen in mijn weg naar herstel. Gaandeweg ontdekte ik hoe belangrijk rust voor me is. Een fijne woonplek, waar ik tot rust kan komen, waar ik me veilig voel. Chaos in mijn leven betekent ook chaos in mijn hoofd.” Inmiddels heeft Gaby na veel omzwervingen door het land die rustige woonplek gevonden. “Ik noem mijn appartement mijn veilige haven, mijn kleine hemel. De sfeer in huis kan zo bepalend zijn voor je gemoedsrust. Een schoon, opgeruimd huis laat heel goed zien wat je gemoedstoestand is. Een gezellig opgeruimd huis geeft een gevoel van veiligheid. Het geeft ook een gevoel van waardering voor wat je zelf hebt bereikt: nog steeds denk ik als ik mijn appartement binnen kom: dit heb ik toch maar mooi zelf voor elkaar gekregen. Het zijn 5 secondes van pure gelukzaligheid. Dat gevoel heb je nodig om verder te groeien.”
“Ik heb veel kracht en steun gevonden in spiritualiteit, gezonde voeding en bioresonantie. Misschien niet de gebaande paden in de hulpverlening, maar ik heb er baat bij.” Gaby verdiept zich graag in het menselijk brein en lichaam en hoe die elkaar beïnvloeden. “Persoonlijke ontwikkeling is voor mij heel belangrijk. Ik bekijk vaak motiverende filmpjes (motiverende speeches, podcasts) op internet. Je kunt beter naar positieve dingen luisteren waar je wat van kunt leren, dan naar je eigen negatieve gelul”, lacht ze.
Gaby ontdekte dat ze veel lekkerder in haar vel ging zitten toen ze begon met gezond eten en gezond leven. “Ik kreeg meer energie, keek met meer trots in de spiegel. Ik daag de lezer dan ook uit om het eens een half jaar te proberen: suiker weglaten, je eten vers bereiden, veel water of kruidenthee drinken, voldoende koolhydraten en dan voor jezelf nagaan: hoe voel ik me nu? Stel jezelf de vraag: ‘Hoe ben ik als ik alcohol drink’ en wees eerlijk naar jezelf. Verandering heeft commitment nodig: neem jezelf voor om dat nieuwe gedrag ook écht te gaan uitvoeren. Niet maar half half wat proberen. Kijk wat bij jou past.”
“Ik heb nog steeds een ‘druk’ hoofd, maar als ik goed voor mezelf zorg, gaat het goed met me.” Dat betekent voor Gaby: regelmatig mediteren, gezond eten, rust als dat nodig is én met de honden erop uit. “Mijn twee honden zijn heel belangrijk voor me. Vroeger dwongen ze me letterlijk om naar buiten te gaan. Jaren geleden durfde ik ze eigenlijk alleen maar op de parkeerplaats uit te laten. Op een gegeven moment realiseerde ik me, dat ik niet deed wat de honden nodig hadden. Ze hadden behoefte om te rennen en te ravotten, niet om gauw op de parkeerplaats hun plasje te moeten doen. Zo ben ik steeds een stapje verder gegaan. Intussen wandel ik iedere dag 1,5 uur met de honden. Ik ga nu regelmatig naar festivals, terwijl ik vroeger niet eens naar buiten durfde. Menselijk contact is heel belangrijk voor me, dát is waar ik voor ga. Ik laat me niet langer tegenhouden door mijn angsten.”
Iedere dag probeert Gaby zichzelf dan ook uit te dagen: “Ons menselijk brein wil ons in feite beschermen voor dingen die gevaarlijk of vervelend zijn. Maar ons brein is eigenlijk té beschermend voor ons. Op het moment dat je gaat luisteren naar alles wat er mis zou kunnen gaan of wat je niet zou kunnen, beperk je jezelf. Als ik toegeef aan mijn brein, lig ik de hele dag in bed, voel me ellendig en kom ik niet ver in het leven. Ik ga de uitdaging met mijn brein aan. Iedere dag probeer ik iets te doen waar ik een hekel aan heb. Zoals vroeg opstaan of wandelen door de regen, omdat ik een enorme hekel aan natte voeten heb. Juist daarom ga ik met de honden door de regen wandelen. Liefst zit ik de hele dag op mijn telefoon, ik heb een hekel aan opruimen. Hoe vaker je dingen doet waar je een hekel aan hebt, hoe meer je brein daarop gaat reageren, dan ga je groeien. Stel een app voor ‘digitaal welzijn’ in als je teveel op je telefoon zit. Als je veel op social media zit, ben je aan het kijken naar de ‘likes’ van anderen in plaats van naar je eigen groei. Sinds ik niet meer op social media zit, irriteer ik me bovendien veel minder. Foto’s die ik maak, zijn nu voor mezelf, niet voor de hele wereld. Waarom zou ik de validatie van andere mensen moeten hebben?”
Gaby wil mensen hoop geven. Ze gelooft stellig in de wet van de aantrekkingskracht: “Als je jezelf niet goed behandelt, trek je ook mensen aan die niet goed voor jou zorgen. Als je je gedraagt als een gebroken vogeltje, hou je jezelf tegen om te groeien. Als je jezelf niet belangrijk vindt, ontmoet je mensen die jou ook niet belangrijk vinden. Kijk naar hoe mensen in je leven jou behandelen en ga dan onderzoeken hoe je met jezelf om gaat. Neem verantwoordelijkheid voor je eigen gedrag. Als je gaat focussen op hoe je jezelf kunt verbeteren, veranderen mensen om je heen ook.”
Gaby vindt het heel belangrijk dat mensen zelf gaan uitzoeken waarin ze willen groeien en wat hen tegenhoudt om te groeien. Daarover kun je vervolgens in gesprek gaan met je hulpverlener: hoe kan ik ervoor zorgen dat ik om kan gaan met dingen die mij tegen houden?” Volgens Gaby is het niet de hulpverlener die verantwoordelijk is voor het herstel van een cliënt: “De cliënt is zélf verantwoordelijk en moet die verantwoordelijkheid ook nemen. Als je een schoon en opgeruimd huis belangrijk vindt, moet je gaan poetsen. Als iemand je inspireert, kijk dan naar jezelf: ben ik zelf ook zo? Ga schaven aan jezelf. Word zelf wat jij van andere mensen verwacht. Als je van mensen verwacht dat ze voor je zorgen, zorg dan ook voor jezelf, anders wordt je een energiezuiger. Maak een lijst met eigenschappen van mensen die jij om je heen wil hebben en wordt vervolgens zelf iemand mét die eigenschappen. Maak je eigen waarde hoger: bepaal wat je nodig hebt van mensen en als iemand daar niet in past, als mensen je omlaag trekken door hun gedrag, moet je afscheid van hen nemen. Anders houden ze je groei tegen. Je mag best wat verwachten van de mensen om je heen. Zorg dat je mensen om je heen hebt die je vuur aanwakkeren, niet die je vuur uitpissen.”
Iedere dag schrijft Gaby op waar ze naartoe wil groeien. “Ik heb daar zelfs een mooie planner met allerlei inspirerende teksten en informatie voor gekocht. Iedere dag denk ik na over wat ik wil bereiken. Ik ben ervan overtuigd dat je alles kunt bereiken wat je wil. Ons brein is zo ontzettend sterk, zelfs al mankeer je van alles.” Handig van dat soort ‘Law of Attraction’ planners is dat ze ongedateerd zijn. Je kunt dus midden in het jaar met zo’n agenda beginnen en ‘m toch een jaar lang gebruiken. Je kunt dus op ieder moment van het jaar beginnen.”
Gaby heeft nog een belangrijk doel om te vervullen. Ze is nog op zoek naar een baan, maar is ervan overtuigd dat ze haar droombaan gaat vinden!
Om zichzelf iedere moment van de dag te herinneren aan haar wens om te groeien, heeft Gaby een tattoo op haar duimen laten zetten: “Het zijn de Japanse tekens voor tragedie (higeki) en komedie (kigeki). Net als op mijn duimen, liggen tragedie en komedie dicht bij elkaar. Bekijk je dingen op een positieve manier, dan is je leven een komedie. Bekijk je de dingen op een negatieve manier, dan is je leven een tragedie. Iedere dag opnieuw stel ik mezelf de vraag: ‘waar wil ik de focus op leggen vandaag?’.”
Gaby laat zich o.a. graag inspireren door mensen als Les Brown, David Goggins, Jordan Peterson, Lisa Nichols, Jocko Willink, Joe Dispenza (en zijn boek Breaking the Habit of Being Yourself (Doorbreek de gewoonte jezelf te zijn)) en het You Tube kanaal Impact Theory.
